Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

...........

Στιχοι τριγυρνουν στο μυαλο μου,μα εσυ γινεσαι ονειρο απιαστο.Ο ανεμος φυσαει περιεργα και σπρωχνει την ψυχη μου μαζι με τα φυλλα τα κιτρινισμενα,σε αδιακοπο ταξιδι,διχως προορισμο.Ειμαι ελευθερος μα παγιδευμενος.Εικονες μιας ζωης,στα ματια μου αλλαζουν,αγγιγμα απαλο στην καρδια,σαν μελωδια σε τοπιο ζωγραφικης.Μια σταγονα μοναχη,χαλαει την μορφη σου στα ματια μου και κυκαει στο προσωπο μου πρωτογνωρα.Χαζευω την γαληνη σου και η νυχτα μου γινεται θανατος χωρις την ανασα σου.Φυλαω το λιγο γαλαζιο του ουρανου στην τσεπη μου και το μισοφεγγαρο στα μαλλια σου.Το δωματιο εχει γινει σκοτεινο,διχως παραθυρα,γεματο θλιψη.Ομως μεσα απ την χαραμαδα της πορτας μου στελνεις το αρωμα σου,τραγουδας με την ανασα σου και δινεις τα χειλη σου στα δικα μου.Ανασα και φιλι ζωης.Απ την κολαση ρουφηξα την ζωη σου και απ τον παραδεισο εσενα...

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Χωρις λογια

Ζωη υποταγμενη στα ονειρα τα ανεκπληρωτα.Εσυ φευγεις ατην ομιχλη με κεινο το καταλευκο φορεμα και ταραζεις τα ονειρα μου.οι λεξεις σου βουλιαζουν στο μυαλο μου επωδυνα.Με αφησες εδω οργισμενο,ελευθερο,αδυναμο,να γλυστραω στην νυχτα αναμεσα στ αστερια,γεματο με λεξεις που δεν μπορω ν αρθρωσω.Νεραιδα εσυ,αγγελος εγω χαμενος μεσα στους δαιμονες μου.Οι μνημες μαζευονται στην ψυχη μου με μια μυρωδια,εναν θορυβο,ενα δακρυ,μια ματια,ενα φιλι.ετσι απλα και λιτα,οπως ηρθες,οπως εφυγες.Χαθηκα στα δρομακια προσπαθωντας να στα δειξω,ναρκωμενος απ τα ματια σου,εθισμενος απ την μορφη σου.Αυριο θα ειναι μια αλλη μερα,ομως εγω θα ζησω,θα ζω...

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Πως γινεται...

Αγγελος ολολευκος,χαδι η φωνη σου μεσα του....Πως γιναμε ετσι αληθεια...Εσυ να δακρυζεις και γω να νιωθω το δακρυ να κυλαει στο δικο μου προσωπο?πως γιναμε ετσι...Να αφηνω το νερο να κυλαει ποταμι στο σωμα μου και συ να νιωθεις πως κανουμε ερωτα?τοσο μακρυα....ποτισμενοι μεσα μας ο ενας με τον αλλον..η πρωινη και βραδυνη σκεψη....ομως τοσα αδιεξοδα...πως γιναμε ετσι?εγω να μετραω τα αστρα και συ να κανεις ευχη...εγω να σου στελνω το φεγγαρι για να λαμψεις και συ να το φυσας πανω μου να μπει μεσα στην ψυχη μου...Πως γινεται δυο ψυχες ναναι μια?πως γινεται ο ενας να χαμογελαει για τον αλλον και ο δευτερος να δακρυζει?εσυ και γω,δοσμενοι στην μοιρα,ναμαστε αλλου και δεμενοι μεταξυ μας,να ακουγεται μια ανασα και απο τους δυο....τρελλα ειναι...πως γινεται μου λες?ναμαστε δυο φυλλα στον ανεμο και με τον αερα να σιγοτραγουδαμε τον ιδιο σκοπο?πως γινεται να ταξιδευουμε στο ιδιο ταξιδι και να μην βρισκομαστε ποτε μου λες?πως γινεται να ζουμε το ιδιο παραμυθι και ο ενας να προσπαθει να μπει μεσα την ωρα που ο αλλος βγαινει απο αυτο?δεν μπορει...καπου θα συναντηθουμε....δεν μπορει καπου θα μυρισω το αρωμα σου...δεν μπορει καπου θα ακουσεις το χαμογελο μου....δεν μπορει....σε καποια ζωη δεν θα μας χωρισει τπτ...