ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Μη μετρας την αγαπη μου,απλα δεξου την.Ενωσε τα χειλη σου στα δικα μου κατω απ τον καθρεφτη της νυχτας και γινε ποταμι να με παρασυρεις,μετρωντας τ αστερια πανω στην θαλασσα.Γινε σκια πανω στο σωμα μου και μη μετρας πληγες παρα μονο γινε ο αγγελος μου και σβηστες.Το φεγγαρι κομματιασμενο μα γεματο ερωτα,φεγγει τα προσωπα μας.Τις πρωτες σου λεξεις τις εκανα τραγουδι και το ψιθυριζω.Με μια ψυχη δανεικη χαμογελαω.Ενα κομματι φεγγαρι στο δινω απλοχερα και πανω εχει καρφωμενη την καρδια μου....

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Θα χαθω και παλι στα ματια σου και θα κανω μια βολτα στο χαμογελο σου.Ηξερα πως ολα τα σπανια στο τελος σε πληγωνουν.Γι αυτο και οι πληγες σε πονανε γλυκα σαν να μην θες να κλεισουν.Οι αισθησεις οργιαζουν μεσα στα κρυμμενα γαλαζια ονειρα μας.Με παθος περισσιο στο κορμι μου χαραζω οτι δεν ελπιζω τπτ.Και συ σαν ουρανος με μια διαπλατη αγκαλια μου χαμογελας και απομακρυνεσαι.Αλλοιμονο,τα χρωματα ξεπηδουν μεσα απο το μαυρο.Η ανασα μου βαραινει στην θυμηση σου.Το χαμογελο της γλυκιας ζωης σου,σβηνει σιγα σιγα.Το δακρυ δεν ειναι ποτε τυχαιο ειτε απο χαρα που σε ερωτευτηκα,ειτε απο λυπη που σε εχασα.και αυτη η καρδια,ξαναπαιρνει το προηγουμενο χρωμα της,το μαυρο.Ρουφαει μεσα της ολα τα χρωματα που τοχαν σκισει και οι ψυχες μας χανονται,αφου ειχα ξεχασει πως ποτε δεν συναντιουνται,παρα μονο για λιγο οταν ερωτευομαστε.Θα παλεψω παλι με τους εφιαλτες μου,θα κλεισω τα ποδια ψηλα,θα ακουμπησω πανω τους το κεφαλι μου και θα αποκοιμηθω μηπως ξαναρθει ο παραδεισος..

Krata me

mesa sta oneira mou eisai i poio megali amartia.Ta vafeis ki afta mple,kokkina,kitrina,prasina..Stamatoun oi vrohes gia na se aggixw,na se akousw,na se filisw ta heili sou....To swma mou aplwmeno katw san tin psili ammo tis thalassas.Hilies mia mia nihtes koitaw tin selini kai t asteria tremopaizoun.Kilas mesa mou san nero kai anatrihiazw stin morfi sou.Ola ta aisthimata tou kosmou htipoun tin kardia mou san tragoudi apo palia...Me aggizeis pantou,ekei pou ponousa kai eiha xehasei ti simainei afto...Niwthw tin anasa sou na me gemizei me ola ta spania kala tou kosmou.Krata me mi me afiseis na figw...den thelw na hathei opws ola ta spania...krata me....

EΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Εισαι ακομα εδω.Το αρωμα του δερματος σου ποτιζεται στο κορμι μου και την ζεστη ανασα σου νιωθω στο αυτι μου.Που εισαι?νιωθω κενος μακρυα σου και ειναι λες και κανω ερωτα απο θλιψη.εγινες ενα με τον κηπο του παραδεισου στην καρδια μου.Αφηνω το μυαλο και το κορμι μου να ταξιδεψουν και βλεπω τις ψυχες μας να χορευουν σφιχτα αγκαλιασμενες και να τρεμουν.Τα χρωματα εχουν πιει την αβυσσο γυρω μου.Θελω να σταματησω τον χρονο και να νιωθω παντα ετσι σαν εφηβος στην αγκαλια σου,να γευτω τα χειλη σου τα διψασμενα.Θελω να ταξιδεψω με ενα συννεφο μεσα απο τα ματια σου στον κοσμο ολο.Τον κοσμο σου...Ζωγραφιζω το ουρανιο τοξο με χρωματα απο την φωνη και το χαμογελο σου.Εγινες η μουσα μου και αντικρυζω την θαλασσα μαζι σου,σε μια νυχτα με πανσεληνο.Πιανω το κοχυλι που με χαμογελο ψαρεψες και σου φωναζω δυνατα σ αγαπω...μεχρι να πεσει ενα αστερι,να κανεις μια ευχη...

Κανεις δεν εμαθε για μενα

Ο ερωτας δονηθηκε μεσα μου.Οι δρομοι μοιαζουν πυρακτωμενοι στο ταξιδι μου πανω στα συννεφα.Χρωματα πολλα εσκιζαν το γκριζο τ ουρανου.Η μνημη μου διαγραφηκε απ τις χαμενες ευκαιριες και επιασα πρωτη φορα ενα αστρο που τρεμοσβηνε.Με ευχαριστησε μεσα απ το χαμογελο σου...Κλειδωσα την ψυχη μου και ζωγραφισα πανω σου χιλιαδες ροδοπεταλα που κοβοντας τα ματωσαν τα χερια μου.Βαθια στο πελαγος ξεχασμενα τραγουδια τρυπησαν το μυαλο μου.Το ξερω ποια...το πλοιο της γραμμης μεταφερει τον τελευταιο επιβατη,εμενα...Ο ανεμος σκορπισε το μελλον μου στα χιλια κομματια...που θα τα βρω ποια...Η οπτασια σου ανεμιζει σε ενα ερημονησι...το βλεμμα σου φωτεινο...Γυρισα και κουνησα το χερι μου,αποχαιρετοντας σε...Απο καπου εκει μακρυα ακουσα ενα τελευταιο τραγουδι στον σκοπο ενος αγγελου...Το πλοιο χαθηκε στον οριζοντα σαν να ναυαγησε...Κανεις δεν εμαθε για μενα..